Vught

Dit weekende nam fractievoorzitter Henri Swinkels deel aan de SP-Universiteit. Daar stond van vrijdagavond tot zondagochtend "onze veiligheid" centraal. De deelnemers spraken er met een wijkagent, een gevangenis directeur, een ex-medewerker van de reclasering, en een ex-gedetineerde. En zaterdagavond een politiekcafé waarin Jan de Wit (woordvoerder justitie bij de SP) en Fred Teeven (VVD) met elkaar in debat gingen (zie foto). Het leverde een verrasende inkijk op, in de wereld die criminaliteit probeert te voorkomen en te bestrijden. De 'SP-studenten' spraken er over zin en onzin van preventief fouilleren, camaratoezicht en identificatieplicht, maar ook over de terugkeer van ex-gedetineerde in de samenleving. Met name op dat laatste punt valt nog heel veel te verbeteren. Bovendien voeren gemeenten daarbij de regie. Tijd om eens te achterhalen hoe dat in Vught eigenlijk gaat!

Een gedetineerde die uit de gevangenis komt heeft meestal direct een groot probleem. Hoewel we zouden wensen dat iemand zijn/haar leven betert en dus het goede pad kiest blijken we dat zo goed als onmogelijk te maken. Een ex-gedetineerde heeft ook graag een dak boven het hoofd en eten. Om perspectief op te bouwen is ook werk geen overbodige luxe. Om weer mens te worden is een menselijke omgeving, een sociaal netwerk van belang. Al die zaken liggen echter niet voor het oprapen.

In de praktijk blijken vele gemeenten terughoudend of afwijzend in hun hulp aan gedetineerden. Ze worden van het kastje naar de muur gestuurd als het gaat om een voorschot (in afwachting van een uitkering) en bij het vinden van een woning en werk.
Maar ook het openen van een rekening bij een bank of het afsluiten van een verzekering is zo goed als onmogelijk. Althans als de ex-gedetineerde zo eerlijk is om naar waarheid te antwoorden op de vraag of je in aanraking bent geweest met politie of justitie. Voor al deze instanties blijkt: eens een dief altijd een dief.

Dat het sommige ex-gedetineerde lukt om weer een normaal leven op te bouwen lijkt bijna een wonder. Als het lukt is dat vrijwel altijd doordat enkele mensen in de directe omgeving van de ex-gedetineerde zich hun lot aantrekken. Het zijn deze betrokken burgers en vrienden die zorg dragen voor enige tijd onderdak, geld voor het eerste levensonderhoud en hulp bij het verkrijgen van de nodige papieren, uitkering, rekening en verzekering. Maar als er geen familie of vrienden meer zijn die zich geroepen voelen iets te doen staat de ex-gedetineerde er alleen voor. Dan moet je heel stevig in je schoenen staan om op het rechte pad te blijven.

Om zicht te krijgen over de situatie in Vught wanneer een ex-gedetineerde aanklopt voor nazorg en hulp bij de resocialisatie zal de SP hierover vragen gaan stellen aan het college. Zodra er antwoord komt melden we op deze website hoe het er voor staat.