Vught

Achterlopen en vooruit kijken

Ik heb me in de tijd verplaatst en loop nu heerlijk uren achter. Het is een vorm van onthaasten. Alles wat gebeurt dient zich nu ruim van tevoren aan. Je kunt er gewoon op wachten. En met de tijd verdunnen grootse Vughtse problemen in de zee van wereldproblemen tot nauwelijks waarneembare zaken. Je zou ze zomaar over kunnen laten waaien. Onbekommerd de blik naar de zon. Morgen weer een dag relativeren.

Toch wringt er iets. Problemen mogen over afstanden misschien oplossen, maar blijven even groot op de plaats waar ze bestaan. Zelfs op afstand laten ze niet los. Dus gebruik ik de afstand om vooruit te kijken. Want met evenveel recht loop ik hier niet achter, maar juist voor.

Dus luidt de opdracht: bestaat er een plan dat Vught op een acceptabele manier door zwaar weer kan helpen? Met de blik over zee bedenk ik alvast de ingrediënten. Bescherm wat kwetsbaar is. Bevorder de samenhang en solidariteit. Schrijf samen met ieder die dat wil aan een nieuwe toekomst waarin het algemeen belang voorop staat.

Wie of wat kan daar het voortouw in nemen? Het moet gepaard gaan met een duidelijke en eerlijke manier van handelen. Doen wat je zegt te gaan doen. Dienstbaar aan uitsluitend het algemeen belang. En bovendien met integriteit: doe wat je zegt te gaan doen en op een manier zoals je dat ook van anderen verwacht. Zelfs wanneer je dat niet expliciet hebt afgesproken.

Mijn oudste zoon komt terug van de kiosk met welkome verfrissing. Hij ontdekt dat hij teveel geld terug heeft gekregen. Even spookt iets van geluk door zijn hoofd, maar dan zegt hij: “Ik breng het even terug”. Ik kijk voor me uit en denk: “Dit lijkt erop!”