Vught

De strategie van de verstokte roker.

De dreigende forse bezuinigingen maken het gemeentebestuur vleugel- lam. De situatie komt op hen over als een naderende zware onweersbui. Dus schuilt men voor de bui om daarna de balans op te maken en de schade vast te stellen. Voordeel van deze aanpak: de onweersbui krijgt de schuld van alle schade die is aangericht. Het gemeentebestuur roept straks de bezuinigingen uit als oorzaak van de schade en treft zo zelf geen blaam. Een goede strategie om de aandacht af te leiden van de eigen verantwoordelijkheid.

Het doet me denken aan rokers die het niet lukt te stoppen met roken. Steeds zijn het de omstandigheden die hen dwingen toch een sigaret op te steken. Toch weet iedereen dat het slechts een excuus is voor het eigen falen. Maar zolang de roker zich door de omstandigheden laat leiden, vormen die omstandigheden voor hem het obstakel om zijn doel te bereiken. Wil hij serieus zijn doel bereiken, dan dient hij dus zijn strategie te veranderen. Hij moet zich niet laten leiden door de omstandigheden, maar door het doel.

De huidige strategie van het gemeentebestuur is vergelijkbaar met die van de verstokte roker. De aangekondigde bezuinigingen zijn voor hen het ideale excuus om voorlopig niets te doen. Ze zeggen wel te willen werken aan het welzijn van de Vughtse gemeenschap, maar zien de omstandigheden als reden om daar voorlopig van af zien. Zij zouden zich beter laten leiden door het doel: het welzijn van de mensen.

Wat zouden we vinden van een team dat na de wedstrijd klaagt: “We hadden gewonnen als het veld er niet zo slecht bij lag.”? Juist, een slap excuus voor eigen falen. De vraag zou moeten zijn: “We spelen op een slecht veld. Hoe kunnen we daar winnen?” Vertaald naar het huidige gemeentebestuur: “Er komen bezuinigingen aan. Hoe houden we het welzijn in Vught op peil?” De omstandigheden kunnen we niet veranderen. Wel de strategie om deze omstandigheden succesvol het hoofd te bieden.

Waar wachten we nog op?