Vught

Vraag het de jongeren die een goedkope sociale huurwoning of appartement in Vught zoeken. Maar ook woningzoekenden, alleenstaanden of (een ouder) gezinnen, die bij hun keus afhankelijk zijn van sociale huurwoningen. Zij hebben niet de ervaring dat er voldoende sociale woningen beschikbaar zijn. De wachttijd is zo'n 5 tot 7 jaar!

Hoe kunnen de oppositiepartijen en de Vughtse woningbouwcooperaties dan beweren dat er voldoende sociale huurwoningen zijn? Blijkbaar zijn niet de wachttijden maatgevend. Maar wat dan wel? Het is een reken-exercitie met cijfers waarop wel wat valt af te dingen.

400 woningen te veel ...
Het aanbod is duidelijk: Vught heeft zo'n 2700 woningen met een netto huur tot € 485 per maand. Om de behoefte vast te stellen rekent men met het aantal huishoudens dat in principe afhankelijk is van het aanbod aan sociale huurwoningen (in Vught 3900), maar trekt daar de huishoudens die tot deze doelgroep behoren maar desondanks in een koopwoning wonen (1600) vanaf. Daarmee lijkt er behoefte aan 2300 sociale huurwoningen en volstaan de 2700 woningen uit de kernvoorraad. Zo gerekend lijken er genoeg sociale woningen. Er kan zelfs gesloopt worden.

Toch blijf je dan met de vraag zitten hoe het kan dat er volgens deze berekening 400 sociale woningen teveel zijn en er toch zo'n jarenlange wachttijd bestaat voor woningzoekenden in Vught?
Zou het kunnen dat de berekening wel erg theoretisch is en daarmee het een en ander over het hoofd ziet of buiten beschouwing laat?

... of 300 woningen te weinig?
In ieder geval wordt er geen rekening mee gehouden dat er zo'n 700 huishoudens in sociale huurwoningen uit de kernvoorraad wonen die niet (meer) tot de doelgroep behoren. Daarmee zijn er in de praktijk van de totale kernvoorraad zo'n 700 woningen niet voor de doelgroep beschikbaar. Als we daar rekening mee houden betekent dat, dat we 300 woningen te weinig hebben. Die conclusie past beter bij de geconstateerde huidige wachttijden.

De coöperaties zeggen te bouwen op doorstroming waardoor die 700 scheefwoners doorstromen naar een duurdere woning buiten de kernvoorraad. Dat lijkt sympathiek. Zo komen woningen weer beschikbaar voor de doelgroep. Maar de praktijk leert dat doorstroming een illusie is. Mensen blijken nauwelijks geneigd tot verhuizen omdat er naast de inkomenspositie vele andere redenen kunnen zijn waarom men verkiest in de huidige woning te blijven wonen.
Ook moet niet vergeten dat deze vorm van scheefwonen een goedkope en natuurlijke manier is van differentiatie binnen wijken en zo – zonder een beroep te doen op huursubsidie en hypotheekrente-aftrek – onzichtbaar bijdraagt aan de leefbaarheid van de wijk.

Alle reden om gewoon meer sociale huurwoningen aan de voorraad toe te voegen en sloopplannen te heroverwegen.