Vught

Afgelopen week was ik op verschillende fronten bezig met de vraag: Waarom doe je wat je doet? Wat was ooit de bezieling? Wat was ooit de reden, de noodzaak om - in dit geval - in de gemeenteraad plaats te nemen?

In het beginne - ergens in 2004 - vond ik dat er beter naar inwoners geluisterd moest worden. Ik wist nauwelijks waar ze het daar in die gemeenteraad over hadden. En toen ik er ging luisteren, bleek dat ze het over allerlei dingen hadden behalve waar ik het over zou willen hebben. Gevangen in bureaucratie, formaliteiten en futiliteiten staat de agenda van de gemeenteraad bol van zaken die ver van de Vughtse gemeenschap staan.

Het is een dwingend proces. Zonder dat iemand het zich afvraagt schuiven alle raadleden steeds braaf aan in een vergadering ongeacht de agenda.

Afgelopen donderdag hebben we dat met de SP-fractie doorbroken. We kregen enkele noodkreten uit de Vughtse samenleving en er was een agenda waar geen eer meer aan te behalen was. Het was een keuze tussen braaf aanzitten of het weer hebben over wat inwoners van Vught echt bezighoudt.

We kozen voor het laatste. Terug naar de bron. Terug naar de mensen.
En we hebben duizend maal meer gehoord en meer geleerd.