Vught

Ik los direct mijn belofte in (zomerrecessie 9) om terug te komen op het bericht op de GB-website over de raadsvergoeding. Het is tevens een voorbeeld van 'de moraal' (zomerrecessie 6) in de politiek.

Ik bespaar u de discussie over de raadsvergoeding. Daarover is in de raadsvergadering en elders op deze website al uitvoerig geproken. Wat werkelijk verontrustend is, zijn de argumenten! Ze verwijzen naar een moraal van achterkamertjes- en vriendjespolitiek!

De achterkamertjespolitiek.
Als gekozen volksvertegenwoordigers leggen we persoonlijk en publiekelijk verantwoording af voor de keuzes die we maken. Dat vraagt maximale openheid, duidelijkheid en oprechtheid. Je kunt dus niet een beetje open, een beetje duidelijk of een beetje oprecht zijn. Genoegen nemen met een beetje wijst hier op willkeur.
Toch meent de GB-fractie dat de discussie eigenlijk al via de mail gevoerd was en de standpunten van de fracties voor de raadsvergadering al bekend waren. Bovendien heeft de fractie afgesproken niet zozeer persoonlijk, maar unaniem te stemmen.
Het zegt dat wanneer in achterkamers en wandelgangen de standpunten al duidelijk zijn, 'eigenlijk' de openbaarheid gemeden kan worden. Met de afspraak van unanimiteit wordt bovendien een oprechte persoonlijke keuze en verantwoording bij voorbaat ondergraven.

De vriendjespolitiek
De grootste fractie wil niet "treden in persoonlijke omstandigheden door in deze niet voor anderen te willen beslissen." Dat klinkt misschien nobel maar is niets anders dan willekeur. Raadsbesluiten treden nu eenmaal direct of indirect in persoonlijke omstandigheden van mensen. Zo betekent de beslissing om de raadsvergoeding niet te verlagen, dat de persoonlijke omstandigheden van raadsleden zich financieel wat verbeteren. Zelfs door niet te willen beslissen treedt de GB-fractie dus in de persoonlijke omstandigheden van mede raadsleden. Zij het in hun voordeel.
Feitelijk zegt men dus niet in het nadeel te willen beslissen van mensen die zij bij naam en toenaam kennen, ofwel: vriendjespolitiek.

Een klein beetje
Opmerkelijk is ook de opmerking over "graaien". Men ontkent de vergelijking niet maar slechts de schaal waarop het gebeurd. De term zou meer passen bij banken, aandeelhouders, grootgrondbezitters en Russische gasbaronnen. Maar hoewel het financieel misschien interessanter is zichzelf te verrijken met een groot bedrag, is zelfverrijking met een klein bedrag moreel gezien even verwerpelijk. Ook een klein beetje graaien is graaien. De moraal gaat zo op de helling.

Maar ik neem aan dat het allemaal anders bedoeld is. Dat zal blijken doordat ook de GB-fractie geen enkel publiekelijk debat uit de weg gaat. De fractieleden krijgen voortaan gelegenheid in de raadsvergadering een persoonlijke afweging te maken en deze in de openbaarheid met ons te delen. Bovendien zal deze fractie nooit meer "het niet willen treden in persoonlijke omstandigheden" aanvoeren als motivatie voor hun beslissing. Vrienden of niet.