Afgelopen week verliep met de nodige politieke spanning. Dat zat hem niet zozeer in de inhoudelijke behandeling van belangrijke raadsstukken maar meer in de sfeer waarin de beraadslagingen verliepen. Het leek erop dat het college niet zo gecharmeerd was van enkele insprekers die, ondanks hun deelname in de klankbordgroep, de commissie-vergadering aangrepen om hun plan of alternatief er alsnog door te duwen. Het college had wat meer verweer tegen deze handelswijze verwacht terwijl de raadsleden uit de inspraakreacties afleiden dat de communicatie met de burgers nog niet optimaal verloopt. Dat leide tot een oproep tot het tonen van 'politiek leiderschap' aan het adres van ondergetekende. Hetgeen ik interpreteer als een oproep om mijn 'leiderschap' aan te wenden om de raad, of op zijn minst de coalitie, in dit soort situaties wat meer in de pas met het college te laten lopen. Het moge duidelijk zijn dat ik daarvoor pas.Hoe loyaal we ook zijn aan dit college, het college dient zich in openbaarheid en onder democratische controle te verantwoorden. Als het voorstel geen stand weet te houden als gevolg van inspraakreacties is er iets aan de hand met de kwaliteit van het voorstel, danwel met die van de motivatie, danwel met de tot standkoming van het voorstel. Het college zou er dan beter aan doen eerst de eigen handelswijze onder de loep nemen alvorens een beroep te doen op een politiek leider.
