Vught

Het verbaasd mij wel eens hoe we gedurende de zomer de politieke en maatschappelijke ontwikkelingen zo weten te vertragen dat er zelfs na vier weken vakantie niets wezenlijks veranderd lijkt. Alles is stil blijven staan. We leunen afgesproken massaal onbekommerd achterover en maken we ons even niet zo druk. We laten ons afleiden door de dingen die er niet werkelijk toe schijnen te doen en maken ons slechts druk over pietluttigheden. We spreken weer eens met de buren, treffen vrienden, organiseren een feestje, gaan op weg, nemen de tijd voor elkaar, maken weer eens een wandeling en lezen in het nieuws alles over komkommers. We genieten ervan omdat we weten dat we ons straks weer bezig zullen houden met grotere problemen. Er staan tenslotte heel wat projecten, procedures en beslissingen te wachten - allen van zwaarwegend maatschappelijk belang - waar we een uitermate belangrijke rol in moeten spelen. Daarbij vallen die lichtvoetige zomerse perikelen in het niets. Je zou er dan ook niet aan moeten denken dat we altijd zo onbekommerd door het leven gingen. Wat zouden we dan nog voor zwaarwegends en belangrijks moeten doen?

Het is niet moeilijk grote woorden te gebruiken. In de lengte, de breedte of de hoogte kan men de woorden de maat nemen. Volgens Van Dale is zandzeepsodemineraalwatersteenstralen, waarmee je iemand ongezouten de deur wijst, het langste woord. Het Guinness book of records houdt het al enige jaren bij kindercarnavalsoptochtvoorbereidingswerkzaamheden. Maar als we deze 'combinatiewoorden' toestaan is het niet moeilijk andere lange woorden te bedenken. Bij mij komt spontaan bovendrijven: verkiezingsnederlaagverwerkingsgrootspraak. De reden dat Van Dale deze woorden niet noemt komt omdat het gelegenheidswoorden zijn. Grote woorden worden maar al te vaak voor de gelegenheid gebruikt. Natuurlijk zullen we groots spreken, maar liever geen grote woorden en ook niet hoog van de toren. Gewone taal, de taal van de straat. Dus nu alle grootsprekers: zandzeepsodemineraalwatersteenstralen!

Koninginnedag viel vroeg dit jaar. Het Vughtse Oranjecomité zag de bui al hangen en besloot er uit onvrede over de toegekende subsidie bij voorbaat de brui aan te geven. Maar koninginnedag is koninginnedag en moet hoe dan ook, met of zonder comité, gevierd worden. Gelukkig staan er dan altijd mensen op die het zonnig inzien en er een stralende dag van willen maken. Maar ook voor de nieuwe organisatie kwam koninginnedag dit jaar wel erg snel en ontbrak de tijd om het oranjestokje goed over te kunnen nemen. In dat licht gezien verdient de organisatie een pluim. In korte tijd is er heel wat gerealiseerd. Geconcentreerd rond de vrijmarkt zat er alleen nog wat weinig koningin in. Ik zag hier en daar oranje maar dat was het dan wel. Ik zou een volgend keer iets doen met de burgemeester, een defilé, stoepranden, oranjebitter, paintball (met oranje verf), koninginnesoep(jurk) modeshow, Maxima met minima, B-Bea (gratis openbaar koninginnedag-vervoer), een cursus Wilhelmus-zingen, koninginnehoedjes (van papier) parade, een 'teken je eigen koningin-wedstrijd' en een speciaal boekwerkje over hen die een onderscheiding hebben ontvangen met de titel: "Wat vind je van je lintje?". Maar nu was het helaas vooral nat en zo zat het weer de nieuwe organisatie wel wat tegen. Volgende keer beter. Met meer lintjes en minder regen.

Het is zover. Overrompeld door de geweldige verkiezingsuitslag maar bewust van de verantwoordelijkheid die daarmee op onze schouders kwam te liggen, hebben we nu een colaitie en een bestuursakkoord! Ik vroeg me eerst nog af hoe je zoiets doet, coalties vormen? Inmiddels weet ik dat je het gewoon moet doen en gewoon moet doen. De praktijk vormt een snelle leerschool en het is de kunst om dicht bij jezelf blijven. Voelt het goed of niet? Misschien deden we het anders dan anders. Maar daar is niets mis mee. We wilden het toch juiste anders? En wat telt is het resultaat.

Kennis is macht, zo wordt wel eens beweerd. Dan bedoelt men eigenlijk dat een verschil in kennis macht geeft aan diegene die er het meeste van weet. Of misschien is 'meeste' niet het juiste woord en ligt de macht bij diegene die het het beste weet. Maar wie weet het nou het beste? Natuurlijk zijn er altijd mensen die beweren het beter te weten, maar vreemd genoeg doen ze dat dan veelal juist vanuit een gevoel van machteloosheid. Nee, beter weten is veel meer 'weten wat je moet weten', of nog beter: 'niet proberen te weten te komen wat je toch niet hoeft te weten'. Selectie van informatie dus!

Het is niet anders. Je groeit en wordt vanzelf groter en groter. Eerst de grootste van de kleintjes en wil je vooral bij de groten horen. En voor je het weet ben je een groot kijkt om je heen en blijkt gewoon de grootste.

Mij blijft het storen maar anderen schijnen er aan te wennen. Niets gaat meer vanzelf. Alles wordt tegenwoordig 'mogelijk gemaakt'. 'Het weer' is ook zoiets. Vroeger namen we het zoals het kwam maar tegenwoordig wordt het weer mogelijk gemaakt. Opeens is er een product of bedrijf nodig om 'het weer' weer mogelijk te maken.